കണ്ണീരു കൊണ്ടെന്‍ കാഴ്ച മങ്ങുന്നു
എവിടെയോ നില്‍ക്കുന്നു ഞാന്‍
കൈപിടിച്ചു നെഞ്ജോടു ചേര്‍ക്കാനും
എന്‍ ശിരസ്സില്‍ തലോടാനും
ആരാരുമില്ലടുത്ത്
വേദന തിങ്ങിയ ഹൃദയത്തോടെ
ചുറ്റും ഞാന്‍ ഉഴറി നോക്കിടുന്നു
മഞ്ഞിന്‍ കൈകള്‍ എന്നെ വിട്ടകന്നപ്പോള്‍
ഞാന്‍ കണ്ടു ചുറ്റും കുരിശുകള്‍
മഞ്ഞിന്‍ പുതപ്പുകൊണ്ട്‌ മൂടി
അവയെല്ലാം എന്നെ നോക്കി ചിരിതൂകുന്നു
ഇപ്പോള്‍ ഞാനറിയുന്നു അവയെല്ലാമെന്‍
സ്വപ്നങ്ങള്‍തന്‍ ശവക്കൂനയ്ക്ക്
മുകളിലായ്‌ നില്‍ക്കുന്നു എന്ന്
എന്നും ഞാനിനി ഇവിടെയുണ്ടാകും
ഇവര്‍ക്ക് കാവലായി
ഒടുവിലൊരുനാള്‍ ഞാനും മാറും
ഇവരിലോരാളായി..................
No comments:
Post a Comment